DE KUNST VAN HET LEVEN

Gisteren las ik het nieuws dat er een nieuwe vorm van lockdown zou komen. Dit besluit betekent voor mij nogal een financiële klap en ik merkte dat m’n humeur er direct slechter van werd. En nee, vrees niet, deze blog gaat niet over de (on)juistheid van de maatregelen, het gaat over wat er gebeurde met het rotgevoel dat ik overhield aan een besluit waar ik geen invloed op heb. 

Ik merkte op dat ik chagrijnig werd. En als ik chagrijnig ben dan ben ik ook direct boos op de hele wereld. In mijn gedachten trek ik mijn bokshandschoenen aan en sta ik er klaar voor om iedereen die me dwars zit een flinke mep te verkopen. Gelukkig merkte ik het chagrijn op en kon ik bedenken dat het nu niet het beste moment was om te reageren op de appjes over de hockeywedstrijd van mijn dochter. Die nietsvermoedende moeders hebben de mep van mijn bokshandschoen niet verdient.
 
Eenmaal thuisgekomen realiseerde ik me dat het heel lang geleden was dat ik me zo had gevoeld. Ik zag voor me hoe ik daar vroeger meestal mee om ging. Ik ging vooral heel veel snoepen en in mijn hoofd eindeloos commentaar leveren op alles en iedereen.
Terwijl ik die herinnering terughaalde had ik eigenlijk wel zin om me voor even helemaal aan dat oude gevoel over te geven. In de Transactionele Analyse wordt het niet voor niks je ‘favoriete klotegevoel’ genoemd. Het is dan wel een rotgevoel, maar wel míjn rotgevoel, en bovendien zo lekker bekend. Dus met een kop thee en een groot stuk chocola ging ik op de bank zitten, bokshandschoenen paraat….

Maar er was geen chagrijn meer te bekennen, ik kon alleen nog maar glimlachen.
 
Dit zijn de momenten waarop ik zó dankbaar ben voor alles wat ik heb geleerd in mijn trainingen bij Art of Life de afgelopen jaren.

Aanwezig zijn bij alles wat zich aandient, zonder het weg te duwen of te willen dat het anders is blijkt paradoxaal genoeg vaak de beste route naar geluk!